Selamlar ben büte kalmadan finallerden alnının akıyla çıkan yazarınız.9 ayda neler olduğunu anlatıcam şimdi size.Öncelikle bilmeyenler için bu sene üniversiteyi başka şehirde okudum.Ailemden ilk defa bu denli uzak kaldım.Yalnız ağladım, yalnız güldüm ve en önemlisi ne açlıklar atlattım(KYK saolsun).Çok insan tanıdım ama azıyla samimi oldum.Bu benim hayatta kalabilmek için anaokulundan beri yürüttüğüm bir taktiktir.İyiki de böyleyim dedirtmiştir.
İlk haftamı anlatıyım size.Beni yurda annemle babam bıraktı gidiş yolunda annemin bebe kolonyası çantasında açık kalınca telefonu zarar gördü bir hafta çalışmadı, yurdu sanayi bölgesine kurmuşlardı ve hava aşırı sıcaktı.Denizi geçtim göl bile yoktu, sadece fabrika manzarası ve uçsuz bucaksız tarla hayatına kendi ellerimle atlamıştım.Yurda geldim, annemler gitti, eşyalarımı yerleştirdim, yatağımı yaptım yapıcak hiçbir şeyim yoktu yattım ben de.Bir anda biri geldi evet evet oda arkadaşımdı kendisi.El sıkıştık, tanıştık, bölümleri sorduk, nereden geldin, nerelisin gibi sorular sorulduktan sonra konuşacak bir şey kalmadı sustuk biz de.Akşam yemeği vakti geldi yemeğe gidelim mi dedim sormamı bekliyormuş garibim.Bu arada bir şey demeliyim adını sorduğum anda unutmuştum ve bir daha sormaya utanmıştım.Yemekhaneye gittik önümüze kağıt verdiler ad ve oda numarası yazıp imza atıyorduk.Oradan isimini okumaya çalışıyordum fakat bilin bakalım ne oldu?Kızın iki isimi var ve kullanmadığı ismini yazıyordu.Bir hafta kızın isimini bilmeden aynı odada kaldım.Sonradan anlatınca epey bi gülmüştük tabi.Neyse efendim ertesi gün oldu en yakın arkadaşımla aynı okulu aynı MYO'yu birbirimizden habersiz yazıp kazanmamızı kutlayacaktık.Ben yurtta o da ablasının evinde kalıyordu.Ablasıyla daha önceden tanışıklığımız vardı ve kendi ablam gibi severim kendilerini.Ablasına gittik benim evrak işlerim vardı ve saat 5'de yurtta olmam gerekiyordu.4 arabasına binmek için 3'de ayrıldık ablasının evinden.Okulun oraya geldik fakat ben yurda ilk defa tek başıma dönücem kapıdaki güvenliğe sordum kaçta gelicek tam olarak diye tam 4'de geliyor dedi.Kapıda da iki tane çocuk vardı.Biri yurda gidicekmiş nasıl gidiliyor, kız yurduyla erkek yurdu karma mı diye sordu cevapladım ve ben ve arkadaşım parka gittik.Salıncakta sallanıyorduk.Yeni şehir kimseyi tanımıyoruz sonuçta.Sonra arkadaşım çocuk bizi çağırıyor dedi yok be ne çağırıcak dedim.Sonra baktım minibüs geliyor ben de koşa koşa minibüsü yakalamaya çalışıyorum.Sonradan anladım minibüs yurda gitmiyormuş.Onlar da bizi okuldan bri abi yurda bırakıcak sizi de bırakalım demek için çağırmışlar.Ben ilkin yok bekleriz dedim fakat ben minibüsün peşinden koşarken arkadaşım konuşmuş ve ben de gelicem seninle dönüceklermiş buraya geri dedi.O an bir şey diyemedim ve bindim.O iki çocuktan biri yurda misafir öğrenci olarak giriş yapıcaktı benim de idarede işim vardı.Ben yardımcı olurum dedim idareye gittik sonra güvenliğin oraya geldik.Bana sonra görüşürüz dedi ben de nasıl görüşeceksek artık diye düşünüp tamam dedim.Akşam oldu banyo yaptım yattım dizi izliyordum.Bi kız geldi odama adımı söyledi buyur dedim biri var tek arkadaşı senmişsin dedi kim diye sordum bi çocuk dedi.Dedim acaba sabahki çocuk mu harbiden oymuş.Şuanki oda arkadaşlarıma gidip ben yurtta çok yalnızım bir tek şu arkadaşım var onu bulur musunuz diye kızı yollatmış.Gittik oturduk sohbet muhabbet.Tabi oda arkadaşımdan hala tık yok.Ertesi gün dersten sonra hep beraber buluşup çarşıya gittik tam 7 kişi.Yeni gelenlerle de samimi olduk o gün.Sohbet muhabbet havada uçuşuyor.Tabi oda arkadaşım hala yalnız ben bizim kızlara diyorum ki odamda bi kız var ne sesi ne soluğu çıkıyor.Bi oturuyor asla yataktan kalkmıyor diyorum.Bir baktım o beni çağıran kızın arkadaşıyla samimi olmuş bunlar.Biz böyle böyle kaynaştık.Aramızda sorunlar da oldu.Bu bağdan kopanlar da.Ama hiçbirine bir kızgınlığım yok.Sonuçta kötü bir şey olsa ben hala onların arkasındayım.
İlk haftamı anlatıyım size.Beni yurda annemle babam bıraktı gidiş yolunda annemin bebe kolonyası çantasında açık kalınca telefonu zarar gördü bir hafta çalışmadı, yurdu sanayi bölgesine kurmuşlardı ve hava aşırı sıcaktı.Denizi geçtim göl bile yoktu, sadece fabrika manzarası ve uçsuz bucaksız tarla hayatına kendi ellerimle atlamıştım.Yurda geldim, annemler gitti, eşyalarımı yerleştirdim, yatağımı yaptım yapıcak hiçbir şeyim yoktu yattım ben de.Bir anda biri geldi evet evet oda arkadaşımdı kendisi.El sıkıştık, tanıştık, bölümleri sorduk, nereden geldin, nerelisin gibi sorular sorulduktan sonra konuşacak bir şey kalmadı sustuk biz de.Akşam yemeği vakti geldi yemeğe gidelim mi dedim sormamı bekliyormuş garibim.Bu arada bir şey demeliyim adını sorduğum anda unutmuştum ve bir daha sormaya utanmıştım.Yemekhaneye gittik önümüze kağıt verdiler ad ve oda numarası yazıp imza atıyorduk.Oradan isimini okumaya çalışıyordum fakat bilin bakalım ne oldu?Kızın iki isimi var ve kullanmadığı ismini yazıyordu.Bir hafta kızın isimini bilmeden aynı odada kaldım.Sonradan anlatınca epey bi gülmüştük tabi.Neyse efendim ertesi gün oldu en yakın arkadaşımla aynı okulu aynı MYO'yu birbirimizden habersiz yazıp kazanmamızı kutlayacaktık.Ben yurtta o da ablasının evinde kalıyordu.Ablasıyla daha önceden tanışıklığımız vardı ve kendi ablam gibi severim kendilerini.Ablasına gittik benim evrak işlerim vardı ve saat 5'de yurtta olmam gerekiyordu.4 arabasına binmek için 3'de ayrıldık ablasının evinden.Okulun oraya geldik fakat ben yurda ilk defa tek başıma dönücem kapıdaki güvenliğe sordum kaçta gelicek tam olarak diye tam 4'de geliyor dedi.Kapıda da iki tane çocuk vardı.Biri yurda gidicekmiş nasıl gidiliyor, kız yurduyla erkek yurdu karma mı diye sordu cevapladım ve ben ve arkadaşım parka gittik.Salıncakta sallanıyorduk.Yeni şehir kimseyi tanımıyoruz sonuçta.Sonra arkadaşım çocuk bizi çağırıyor dedi yok be ne çağırıcak dedim.Sonra baktım minibüs geliyor ben de koşa koşa minibüsü yakalamaya çalışıyorum.Sonradan anladım minibüs yurda gitmiyormuş.Onlar da bizi okuldan bri abi yurda bırakıcak sizi de bırakalım demek için çağırmışlar.Ben ilkin yok bekleriz dedim fakat ben minibüsün peşinden koşarken arkadaşım konuşmuş ve ben de gelicem seninle dönüceklermiş buraya geri dedi.O an bir şey diyemedim ve bindim.O iki çocuktan biri yurda misafir öğrenci olarak giriş yapıcaktı benim de idarede işim vardı.Ben yardımcı olurum dedim idareye gittik sonra güvenliğin oraya geldik.Bana sonra görüşürüz dedi ben de nasıl görüşeceksek artık diye düşünüp tamam dedim.Akşam oldu banyo yaptım yattım dizi izliyordum.Bi kız geldi odama adımı söyledi buyur dedim biri var tek arkadaşı senmişsin dedi kim diye sordum bi çocuk dedi.Dedim acaba sabahki çocuk mu harbiden oymuş.Şuanki oda arkadaşlarıma gidip ben yurtta çok yalnızım bir tek şu arkadaşım var onu bulur musunuz diye kızı yollatmış.Gittik oturduk sohbet muhabbet.Tabi oda arkadaşımdan hala tık yok.Ertesi gün dersten sonra hep beraber buluşup çarşıya gittik tam 7 kişi.Yeni gelenlerle de samimi olduk o gün.Sohbet muhabbet havada uçuşuyor.Tabi oda arkadaşım hala yalnız ben bizim kızlara diyorum ki odamda bi kız var ne sesi ne soluğu çıkıyor.Bi oturuyor asla yataktan kalkmıyor diyorum.Bir baktım o beni çağıran kızın arkadaşıyla samimi olmuş bunlar.Biz böyle böyle kaynaştık.Aramızda sorunlar da oldu.Bu bağdan kopanlar da.Ama hiçbirine bir kızgınlığım yok.Sonuçta kötü bir şey olsa ben hala onların arkasındayım.
Çok yazdım son bir şey daha anlatıyım.Ben bir hafta sonu eve gelmiştim kızlar yurtta kalmıştı.Yurda bir geldim odam kilitli kızlar seni yukarı taşıdık dediler.Koskaca yurtta 4 kişi kalan bi kaç kişiden birileri de biz olmuşuz.Ama çok güzel anılar biriktirdim o küçücük odada.Bence herkes bir dönem ailesinden ayrı yaşamalı.Parayı idare etmenizde,her gün her sıkıştığınızda koşacağınız birisi olamaması size katkısı çok fazla.Ve tabi insan analizi yapmanızı çok kolaylaştırıyor.Diyecekleri bu kadar galiba ilk defa bu kadar çok yazdım ama koca 9 ay yazmazsam olmazdı kendinize iyi bakın bir sonraki yazımda görüşürüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder