Merhabalar ben geldim.Tembel blogger.
Saat şuan 01.15 kafama esti ve yazıyım dedim.Aylardır kendimden çok uzağım bu tabi ki bloğa da yansıdı.Sınav stresi, yaşam derdi derken insan yavaş yavaş kendini unutup dünya işine kendini kaptırıveriyor.Şu sıralar ev işi ve dersler arasında mekik dokuyup hayatımı olabilecek en monoton şekilde yaşamaya çalışıyorum.Bir film izlemek bile lüks.Kendime sürekli şu sınavlar bir geçsin sonra rahatlayacaksın diyip duruyorum.Bazen çocuk kandırır gibi çok güzel işe yarıyor.Bazense çıldırıp eeh yeter be diyip kitapları fırlatıp kedimi seviyorum.Ve her kedi sahibi gibi ben de keşke kedi olsaydım diye içimden geçiriyorum.Gerçekten tek derdi yatacak yer bulmak ve terasa çıkıp yuvarlanmak.Keşke benim de tek derdim camın önündeki kuşların bir anda nereye kaybolduğunu bilememek olsa.Keşke kuş olsam.O zaman da istediğim yere özgürce gidip, tüm dünyaya sadece yukarıdan bakıp insanlarla alay ederdim cikleyerek.Ne biliyim gider bir ağaca konar ve etrafı izlerdim bu iğrenç şehir dar gelirse giderdim istediği yere ya da bizim evin camına konup kedimi delirtebilirdim.
