Selamlar,
Gayet cool bir şekilde selamlar dedim fakat beynimin içi boş bir sayfa gibi bu yüzden size en iyisi çalkantılı hayatımdan bir kesit sunayım ben efendim.
Daha önceki yazılarımda da bahsettiğim gibi yeni okulumda kimselerle konuşmuyorum.En arkada oturan soğuk öğrenci benim arkadaşlar evet.E bu halimle sınıfın düzenini bozduğumu pek çok kez duymuşumdur.Aslında bu benim zerre umurumda değil.Tek derdim de onlar değil zaten neyse...İşte cümle bile bitiremiyorum kafam iyice boşaldı.
Geçen cuma beden dersindeyiz (14 Şubat).Bu dönem ki takım elbiseli beden hocamız bizi serbest bıraktı.Bana göre beden eğitimi dersinde serbest olmak banklardan birinde oturup müzik dinlemektir yine öyle yaptım.Yalnız olacağımı umuyordum fakat başka bir sınıfın beden eğitimi dersi daha varmış.Bu yüzden bankların çoğu doluydu.Benim sınıfın kızları ise gelip yanıma çömdüler.Bir yandan ders programlarını hazırlayanlara ana avrat düz giderken bir yandan da Henry-Trap dinleyip dans hareketlerini düşünüyordum.Şarkı bitti işte kitap okumaya başladım hazırlıklıyımdır.İşte yanımdaki kız 'Nasılsın ergen yazar' diye sordu işte klasik muhabbete girdik karnen nasıl geldi filan sordukça soruyor.Bi an annemin kızlık soy adını soracak diye çok korktum ama oraya kadar gelmedik neyse ki.
İşte beklenen soruyu sordu bana 'niye bu kadar sessizsin', 'niye bizle konuşmuyorsun' ben ise gayet kendimden emin bir o kadar da yumuşak ses tonumu takınarak -ses tonu önemli- 'sizi kendimden üstün görmüyorum, sadece yeni çevre istemiyorum.' dedim.Bana soru dolu gözlerle baksalar da daha fazla soru sormadılar.Biliyorum kendimi beğenmiş görünüyor olabilirim ama gerçekten hayatıma kimseyi alamayacak kadar yoruldum.
Biraz sessiz durduktan sonra başka bir kız 'kıskandım' dedi ben de noluyo lan diye düşünüyom.Tabi böyle sormadım 'niye' dedim.'kitap ayracın' dedi ilk anlamadım, sonradan kitap ayracımı ben ve 2 dostum yaptığımı hatırladım.Gülümsedim.
Kitabıma en çok onlar yakışırdı.Gerçekten de mutlu göründüğüm son kareler kitabımda çok güzel duruyordu.Kim nasıl anlarsa anlasın umurumda bile değil açıkcası.Beni terk etmeyecek iki güzel insan buldum ve bunları kaybetmek gibi bir niyetim yok.İki büyük sınav atlattık çok da başarılı olduk.Üçümüz yan yana olunca sanki ne biliyim...Al işte bu cümleyi bile bitiremedim.
Sizi seven insanlardan vaz geçmeyin.
Gayet cool bir şekilde selamlar dedim fakat beynimin içi boş bir sayfa gibi bu yüzden size en iyisi çalkantılı hayatımdan bir kesit sunayım ben efendim.
Daha önceki yazılarımda da bahsettiğim gibi yeni okulumda kimselerle konuşmuyorum.En arkada oturan soğuk öğrenci benim arkadaşlar evet.E bu halimle sınıfın düzenini bozduğumu pek çok kez duymuşumdur.Aslında bu benim zerre umurumda değil.Tek derdim de onlar değil zaten neyse...İşte cümle bile bitiremiyorum kafam iyice boşaldı.
Geçen cuma beden dersindeyiz (14 Şubat).Bu dönem ki takım elbiseli beden hocamız bizi serbest bıraktı.Bana göre beden eğitimi dersinde serbest olmak banklardan birinde oturup müzik dinlemektir yine öyle yaptım.Yalnız olacağımı umuyordum fakat başka bir sınıfın beden eğitimi dersi daha varmış.Bu yüzden bankların çoğu doluydu.Benim sınıfın kızları ise gelip yanıma çömdüler.Bir yandan ders programlarını hazırlayanlara ana avrat düz giderken bir yandan da Henry-Trap dinleyip dans hareketlerini düşünüyordum.Şarkı bitti işte kitap okumaya başladım hazırlıklıyımdır.İşte yanımdaki kız 'Nasılsın ergen yazar' diye sordu işte klasik muhabbete girdik karnen nasıl geldi filan sordukça soruyor.Bi an annemin kızlık soy adını soracak diye çok korktum ama oraya kadar gelmedik neyse ki.
İşte beklenen soruyu sordu bana 'niye bu kadar sessizsin', 'niye bizle konuşmuyorsun' ben ise gayet kendimden emin bir o kadar da yumuşak ses tonumu takınarak -ses tonu önemli- 'sizi kendimden üstün görmüyorum, sadece yeni çevre istemiyorum.' dedim.Bana soru dolu gözlerle baksalar da daha fazla soru sormadılar.Biliyorum kendimi beğenmiş görünüyor olabilirim ama gerçekten hayatıma kimseyi alamayacak kadar yoruldum.
Biraz sessiz durduktan sonra başka bir kız 'kıskandım' dedi ben de noluyo lan diye düşünüyom.Tabi böyle sormadım 'niye' dedim.'kitap ayracın' dedi ilk anlamadım, sonradan kitap ayracımı ben ve 2 dostum yaptığımı hatırladım.Gülümsedim.
Kitabıma en çok onlar yakışırdı.Gerçekten de mutlu göründüğüm son kareler kitabımda çok güzel duruyordu.Kim nasıl anlarsa anlasın umurumda bile değil açıkcası.Beni terk etmeyecek iki güzel insan buldum ve bunları kaybetmek gibi bir niyetim yok.İki büyük sınav atlattık çok da başarılı olduk.Üçümüz yan yana olunca sanki ne biliyim...Al işte bu cümleyi bile bitiremedim.
Sizi seven insanlardan vaz geçmeyin.
